ابراء چیست

 اِبراء اصطلاحی است در فقه و حقوق مدنی ایران به معنی چشم پوشی اختیاری ِ طلب‌کار از طلب خود نسبت به شخص یا اشخاص دیگر. ابراء از اسباب سقوط تعهدات محسوب می‌رود و در فقه آن را به اسقاط ما فی الذمه تعبیر می‌کنند، یعنی اسقاط چیزی که بر ذمه است. ابراء نوعی ایقاع است و برابر حقی که مورد ابراء قرار می‌گیرد هیچ عوضی وجود ندارد. ناصر کاتوزیان ابراء را اینگونه تعریف می‌کند:ابراء ایقاعی است رایگان که به موجب آن طلب‌کار از حق خویش می‌گذرد.

پانویس

1. ابراء عبارت است از اینکه دائن از دین خود به اختیار صرف‌نظر کند-ماده ۲۸۹ قانون مدنی
2. از بین بردن حق یا ملکیت توسط صاحب آن حق
3. شرایع‌الاسلام جلد ۴. ص ۲۴۲ (دائرة المعارف فقه اسلامی)
4. کاتوزیان، حقوق مدنی، ایقاع، ۳۵۳.

منابع