مطالبه نفقه

عقد ازدواج موجب ظهور آثار گوناگون اقتصادي ،حقوقي ، فردي و اجتماعي براي زن و شوهر مي شود و در اين وضعيت طرفين عقدصاحب حقوق و تكاليفي نسبت يه يكديگر مي شوند يعني هر كدام در مقابل برخورداري از حقوق اين قرار داد مكلف به انجام تكاليفي مي شوند در حقوق ايران و فقه اسلامي مرد مسئول پرداخت نفقه است.

معاني لغوي و اصطلاحي نفقه

فقه در لغت به معناي آنچه انفاق كنند و ياصرف خرج معيشت عيال و اولاد ، نماينده هزينه زندگي عيال و اولاد . به بيان ديگر رفع نيازهاي مالي زن و هزينه گذران زندگي خانواده(خرجي) را نفقه گويند[1].

در معنايي ديگر نفقه به معناي خرج هر روزه، خرج نمودن درهم و مانند آن[2].

معناي اصطلاحي نفقه عبارت است از چيزي که زن براي معيشت به آن نيازمند است، مانند طعام، لباس، مسکن و آن­چه ميان مردم متعارف مي­باشد.[3]

مواد قانوني (مهم) مرتبط با نفقه:

قانون مدني:

ماده 1106 -در عقد دائم نفقه زن به عهده شوهر است.

ماده1107 -نفقه عبارت است از همه نيازهاي متعارف و متناسب با وضعيت زن از قبيل مسكن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزينه­ هاي درماني و بهداشتي و خادم در صورت عادت يا احتياج به ­واسطه نقصان يا مرض.

ماده 1108-هرگاه زن بدون مانع مشروع از اداي وظايف زوجيت امتناع كند مستحق نفقه نخواهد بود.

ماده1109-نفقه مطلقه رجعيه در زمان عده بر عهده شوهر است مگر اين­كه طلاق درحال نشوز واقع شده باشد، ليكن اگر عده از جهت فسخ نكاح يا طلاق بائن باشد زن حق نفقه ندارد مگر در صورت حمل از شوهر خود كه در اين صورت تا زمان وضع حمل حق نفقه خواهد داشت.

ماده 1110- در ايام عده وفات، مخارج زندگي زوجه عندالمطالبه از اموال اقاربي كه پرداخت نفقه به عهده آنان است (درصورت عدم پرداخت) تأمين مي­گردد.